7 augustus ergens onderweg naar het morenenkamp

We hebben het morenenkamp niet gehaald. Reden: een rivier die door smeltend gletsjerwater te ruig was geworden voor een oversteek. Om een uur of half een hebben we kamp opgeslagen naast de rivier. Eerst is er met man en macht een aantal stenen in het water gegooid en een touw gespannen om morgenochtend naar de overkant te kunnen.

Vanochtend opgestaan met regen. Alles ingepakt en toen stopte het en miezerde het af en toe. In de loop van de ochtend klaarde het weer op en werd het warm. Het landschap was mooi en zompig; het leek een beetje op Rusland. Morgen steken we de rivier over en lopen dan naar het morenenkamp. Dat is dan de rustdag.



Ik had hoofdpijn en opeens moest ik keihard huilen. Dan mis ik pa opeens heel erg, mijn verdriet zit ergens en dat moet ik bekopen met hoofdpijn. Twee paracetamollen gegeten. Hoogteziekte klachten hebben we nagenoeg niet. De eetlust is nog goed, al gaat het wel wat langzamer. Ik plas me helemaal gek en mijn darmen doen een beetje raar. We hebben veel last van 'HAF-fies': High Altitude Flatulation. Oftewel winderigheid op hoogte.

Het ergst is 's morgens naar de poeptent. Zou wel netjes zijn als mensen even wat aarde in het gat schoppen. Ik heb een paar verbrande oren, daar word je bang van. Mijn lippen zijn ook gesprongen. Maar voor de rest mogen we absoluut niet klagen. Ik zie uit naar het morenen en gletsjer lopen. Dat is technisch en zwaar en vind ik leuker dan kilometers maken in een horizontaal landschap. Misschien praat ik overmorgen anders. Dan moeten we de Kang La over en moeten we om 3 uur op.