19 augustus: over sneeuwluipaard drollen en plukken haar

Vandaag stond de Ruberung La op het programma. Het was een mooie tocht door een steile geul richting de top. Ik had geen goede dag. Gevoel alsof ik al 2 liter bloed kwijt was. Maar het was prachtig. Om 10.30 uur waren we op de top: 5055 meter hoog. Het uitzicht was werkelijk adembenemend. Wat een geweldige bergen. Je kon de Stok range zien liggen.

Op de weg naar de top zagen we een sneeuwluipaarddrol :-) en een pluk haar van dat beest. Meegenomen voor in het plakboek. Ik neem aan dat het van een katachtige is, aangezien het precies een pluk van Onslow is (onze kat). Het lullige was, dat we om 11.00 uur al op de kampeerplek arriveerden. We zijn al wat lager gaan staan, omdat er geen water te bekennen was. Het is zo droog, echt niet normaal meer. Gisteren maar een paar uur gelopen en vandaag weer...dat zijn eigenlijk geen 5 voetjes. Rusland was veel zwaarder, vooral door de afstanden die we moesten afleggen. Ze zullen er wel een goede reden voor hebben gehad om de dagen zo te plannen. We hebben gewoon ontzettende mazzel met het weer gehad en met de waterstand in de rivieren. Maar aan het begin van de reis telden de voetjes voor twee.

We zitten nu in de brandende zon op een 'weitje' naast de droge rivierbedding. Geen schaduw te bekennen en dan kan de middag heel lang zijn. Morgen schijnt het weer een langere dag te worden, richting Hankar. Daarmee komen we ook weer terecht in de bewoonde wereld. Jammer. Door de goede acclimatisatie kunnen we nu gewoon frisbeeen op 4700 m.