9 augustus Over gebroken benen en onderkoeling

Ik schrijf dit allemaal 12 augustus omdat we een aantal heel heftige dagen achter de rug hebben. Ik graaf dus in mijn geheugen.

Op 9 augustus gingen we richting het volgende morenenkamp. We moesten vroeg op, een uur of 5, om om 7 uur te starten. Het zou een lange dag worden. En dat werd het ook. We moesten over grote rotsblokken lopen, maar dat was wel te doen, want we zijn natuurlijk zeer getraind, ahum ;-) Het weer was goed, blauwe luchten. De hond die we hadden ontmoet op de kampeerplek liep braaf met ons mee.

Opeens hoorden we een schreeuw en begrepen we dat de medicijnton naar achteren moest. Wat bleek: Annette (die al angstig was) was gevallen en had haar scheenbeen opengehaald. (Later zou blijken dat hij gebroken was, maar dat wisten we toen niet). Dat was best pittig en een groot bloedbad. Einde verhaal voor haar. Zij zou naar een kamp van een Italiaanse bergbeklimmer worden gebracht in het gezelschap van Palsang en Djambu, plus Henk. Henk zou ons in Padum of Leh weer proberen te ontmoeten. Na Angelique nog iemand minder.


Wij liepen door dit geintje natuurlijk bijna 2 uur vertraging op. Uiteindelijk begon het weer te betrekken en begon het te spetteren en later keihard te regenen. Dat was kut met dt. De stenen werden glibberig en van vermoeidheid raakte ik aan de buikloop. Ondertussen at ik ook niets meer omdat ik de chapatti echt niet meer lustte. Regen regen regen en het werd ijskoud. We moesten naar 4500 m maar zouden dat nooit redden. In de stromende regen zijn we op ongeveer4200 meter gekomen. Ik was doodop, scheet me leeg, stortte op bed bibber bibber met Sigg flessen als kruikjes en kotste al mijn thee direct uit. Rick zwoer nooit maar dan ook nooit meer zoiets te ondernemen. Leuk zonder eten als we de dag daarop de Kang La moesten doen en om 3 uur op moesten staan. Maar goed. Ik lag in coma en we moesten inderdaad om 3 uur op. Alles was koud en nat. Alles bij elkaar 12 uur gelopen.